W tym starym puchatym tli się jeszcze odrobina żaru

Sobota, 17 marca 2012 · dodano: 17.03.2012 | Komentarze 2

Rano musiałem być w pracy więc plan aby pojeździć na szosie był zagrożony. Na szczęście po 12-tej byłem już w domu. Kochana żona przygotowała sałatkę z brokułów (parzonych na parze), wędzonego kurczaka, migdałów, jajców przepiórczych i innych dóbr zajebiastych. Po uzupełnieniu kalorii wcisłem się w obcisłe, dymnąłem Orbeę oraz Aquę i pojechałem. Dość szybko przypomniałem sobie ideę poruszania się rowerem szosowym oraz sposób zmiany przełożeń łapami.
Zasadniczo nie miałem planu jak jechać, no może poza tym, aby się nie ujechać. To akurat tradycyjnie się nie udało. Szum gum i piękna pogoda sprawiły, że przestałem się kontrolować. Bujłem się zatem po małej pętli szemudzkiej i powiem Wam, było super. Pulsy jednak cały czas w okolicach 170-180 HR i nie chciały spadać. Moc, którą generowałem była już w okolicach tej, z poprzedniego sezonu (oczywiście przy wyższym pulsie) ale pocieszające, że jestem w stanie ją utrzymać przez kilkadziesiąt minut. Widzę, że jest jednak szansa na jakią taką formę już w tym roku. Irmig, mimo, że chyba zbyt optymistycznie, miał jednak rację mówiąc, że jest jeszcze dla mnie szansa wrócić do nienajgorszej dyspozycji. Człowiek powinien słuchać mądrzejszych!
Czy już pisałem, że czułem się zajebiście na moim rowerku szosowym? Pośród wielu szlachetnych i głębokich myśli, które wydalał z siebie mój mózg (reszta wydzielała pot) jedna wydała mi się szczególnie wzniosła i poetycka: moja Orbea nie przypadkiem jest niebieska, otóż Ona jest niebieska jak przycisk "lubię to" na fejsie.


NP 249W